Luierellende

Het was 3 december toen ik mij realiseerde dat de luiervoorraad van onze Jelmer bijna op was en ik dus nieuwe moest gaan bestellen. Bij zijn leverancier moet ik telefonisch contact zoeken, dus belde ik hen op en vertelde dat ik nieuwe luiers nodig had.

‘Maar mevrouw, u krijgt pas 5 januari weer nieuwe luiers geleverd. Tot die tijd moet u het doen met de luiers die u nog heeft’. Ik wist niet wat ik hoorde en een heel even was ik stil. Ik had nog een half pak luiers staan, waarmee ik nog een kleine week vooruit zou kunnen, maar dan had ik toch echt nieuwe luiers nodig. ‘Dat gaat niet.”, klonk het aan de telefoon. ‘U krijgt 5 januari weer nieuwe luiers geleverd, u gebruikt meer dan toegestaan.’ Meer dan toegestaan?? Wat krijgen we nu? 5 januari is nog goed een maand verder!

‘Mevrouw, het gaat hier om een ernstig meervoudig beperkt kind, 11 jaar, maar als een peuter van anderhalf a twee jaar, niet zindelijk, niet…” “U mag 5 luiers per dag gebruiken, waarom gebruikt u er meer?”  Mijn verbazing, frustratie en boosheid namen toe. “Tsja, als u mij dat kunt vertellen, dan begrijp ik het ook. Maar, als ú vaker naar het toilet geweest bent, gaat uw deur dan op slot? Mag u dan ook niet meer?” Voor ik het wist, kwam het eruit, maar de reactie bleef onverbiddelijk: “Het gaat hier niet om mij, mevrouw, 5 januari kunt u nieuwe luiers krijgen”. Ik wist het niet meer. Ik voelde zó veel frustratie en geen enkel begrip of inlevingsvermogen. Iemand die zich strak aan de regels houdt, maar niet mee wil denken. Ik was totaal overrompeld. En daarmee sloot ik het gesprek maar af. Niet wetend wat ik nog meer moest zeggen en om onredelijkheid en nog meer boosheid te voorkomen.

Ik was helemaal leeg. Ik had nog van alles op de planning staan, maar mijn energie was weg. Ik zou het wel willen uitschreeuwen. Hoe dan? Ik kan mijn kind toch niet zonder luier laten lopen?

Nadat ik enigszins bedaard was, ging ik op onderzoek uit. Ik belde de zorgverzekering, maar daar kwam ik niet veel verder mee. Vervolgens plaatste ik een oproep op Facebook in de groep met ouders van zorg-intensieve kinderen. Dat leverde in ieder geval een voorraadje op. Er zijn ouders die luiers over hebben (en terugsturen mag natuurlijk niet…) en die wel wilden delen. Het leverde vooral een stuk herkenning op. Veel ouders herkennen de strijd. Blijkbaar wordt de hoeveelheid luiers niet bepaald door de vraag hoeveel je kind plast en poept, maar door de vrijgevigheid van de leverancier. Als ik geluk heb, kan ik met een medische verklaring van een arts 8 luiers per dag gaan krijgen in plaats van de 5 die ik nu heb. Maar niet bij de huidige leverancier. Wel bij de leverancier van Rogier, waar ook Jelmers spullen voor het darmspoelen vandaan komen. En eigenlijk is dat nog handiger. Alles onder één dak. Blij en opgelucht zoek ik contact om het snel te regelen. Maar helaas: “Het is drukker dan u van ons gewend bent. De verwachte wachttijd is meer dan 20 minuten…”