Hoe heb je je roeping tot dovenpastor ervaren?
“Ik ben reformatorisch opgegroeid, dus ik heb overwogen te gaan studeren aan het Hersteld Hervormd Seminarium. Dat is anders gelopen.
Tijdens een hbo-studie moet je stagelopen. In het tweede jaar deed ik dat in een hervormde gemeente. Mijn begeleider zei toen: Misschien is het dovenpastoraat wat voor je. Meer mensen hadden dat gezegd, maar ik wilde niet. Ik wilde graag binnen de HHK stagelopen. Ik heb geprobeerd stage te gaan lopen bij veel hersteld hervormde gemeenten en drie organisaties, maar dat lukte niet. Ik heb dat binnenkerkelijke idee toen opgegeven en gedacht: Nu moet ik maar stage bij het Interkerkelijk Dovenpastoraat gaan doen. Binnen paar uur had ik een stageplaat, bij de christelijke gereformeerde predikant en dovenpastor, Martin Visser.”
Hoe waren je ervaringen in je stagetijd?
“Dat is heel mooi geweest. Achteraf, ook in mijn stage, werd mij duidelijk dat God de Heere is, ook als ik Hem niet begrijp.
Tijdens mijn stage heb ik leren ontdekken dat het christelijk geloof en de gebarentaal niet per se tegenstellingen zijn. Op de Pieter Zandt ervoer ik een scheiding tussen mijn doof-zijn en het christelijk geloof; het doof-zijn met de gebarentaal aan de ene kant, en mijn christelijk geloof aan de andere. Ik leerde dat er christelijke woorden zijn in de gebarentaal. Doof-zijn werd een onderdeel van mijn christen-zijn. Het christen-zijn is het eerste en belangrijkste.
Door deze ontwikkeling ging ik langzamerhand de Bijbel anders lezen. Ik kwam erachter dat de Bijbel veel beelden weergeeft. Dat God zichzelf de Pottenbakker noemt, is een prachtig beeld. Als is het lastig te vertalen, want ik vind dat het in de gebarentaal moet kloppen, maar die vertaling ook volgens de Bijbel moet zijn.
Dat denken in beelden is belangrijk voor dove mensen; wij denken sterk in beelden. De vertolking van het Evangelie voor doven moet je dus beeldend doen. En vaak heeft het dan ook een andere geestelijke betekenis.”
Wilt u meer lezen, wordt dan lid
Reageer: