En zo gingen we met de familie naar een sjiek restaurant om feest te vieren. Er was gecontroleerd of er gehandicaptenvoorzieningen waren en die waren er gelukkig: een invalidenparkeerplaats voor de deur en een invalidentoilet binnen.
In restaurants vervult het invalidentoilet meerdere functies. Het is natuurlijk ten eerste voor de invaliden, maar daarnaast is het ook handig als opslagruimte voor allerhande zaken die even in de weg staan.
De foto hierboven geeft het toilet weer dat ik aantrof in het betreffende restaurant. Mooi, schoon en ruim – en voldoend aan alle richtlijnen voor een gehandicaptentoilet. Ware het niet dat er een vitrine hinderlijk in de weg stond.
De vitrine belemmert een van de steunen om helemaal uitgeklapt op de grond te staan. Die steunen heb je meestal niet nodig om te blijven zitten (wat veel mensen denken) maar zijn belangrijk bij het gaan zitten en weer gaan staan. Hier kon ik ze niet gebruiken.
Daarnaast is de vitrine een enorme hinderpaal bij de transfer van rolstoel naar toilet. Gelukkig was ik lopend, zonder rolstoel, maar had ik in een rolstoel gezeten dan was dat heel lastig geweest. Je hebt namelijk ruimte nodig om voor of naast het toilet te staan, en dan een rondje te draaien en weer weg te rijden. Als je nooit in een rolstoel hebt gezeten, sta je er niet bij stil.
Daarom kan ik iedere restauranteigenaar (en andere mensen met een invalidentoilet) aanraden om het eens uit te proberen: hoe ga je met een rolstoel naar binnen? Naar het toilet? Waar loop je tegenaan?
Voorts kan ik aanraden om het onderdeel te maken van het inwerkprogramma van het personeel. Iemand heeft die vitrine daar gezet, en dat kan eigenlijk iedereen zijn.
Mocht u nou een testgehandicapte nodig hebben, dan houd ik mij aanbevolen. Maar ik denk dat het revalidatiecentrum in de buurt ook vrijwilligers kan aanleveren die u tips kunnen geven en de faciliteiten kunnen testen. Een heel andere vorm van klantenbinding, maar als bekend wordt dat de klanten met een beperking zeer welkom zijn, spreidt zich dat als een lopend vuurtje door de gemeenschap.
Annemieke Lenselink (49) werd in april 2012 getroffen door een cva (beroerte). Sindsdien leeft zij met een beperking. In deze rubriek schrijft zij over haar ervaringen.
Annemieke Lenselink (50) werd in april 2012 getroffen door een cva (beroerte). Sindsdien leeft zij met een beperking. In deze rubriek schrijft zij over haar ervaringen.
