Ding-dong; de bel gaat.
Daar gaan we dan. Afstandsbediening pakken, sta-op-stoel omhoog laten komen, trippelstoel goed zetten en overstappen. Terwijl ik naar de voordeur trippel moet ik nog een tussendeur door en een drempel over: weer een hoeveelheid energie en kracht minder voor vandaag.
En daar staat ze dan, de dame van de gemeente voor een intake gesprek.
De gemeente die bedacht heeft dat de burger met een beperking ?gewoon? mee moet doen in de maatschappij en dat die het liefst ook nog minder geld mag gaan kosten. Dat wordt voor dergelijke mensen wel een steeds lastigere opgave, met een chronische ziekte waarbij langzaam maar zeker de beperkingen toenemen. Qua lichaamsbeweging en vooral qua energiebeperking.
Daarom heb ik de aanvraag gedaan bij de gemeente voor een elektrische deuropener. Nu is ze er, om te kijken of het wel hoogstnoodzakelijk is. En weet je wat ik tot mijn grote verbazing te horen kreeg? ?Je hebt de deur nu toch ook zelf geopend?? De aanvraag wordt afgewezen.
Ik ben in bezwaar gegaan met ondersteuning van de ergotherapeut. Na de hele procedure weer opnieuw doorlopen te hebben, is de aanvraag opnieuw afgewezen. Maar we waren wel weer vier A4-tjes verder, een heleboel energie armer en een frustratie rijker.
Nu rest nog de vraag: wat hangt me nu verder nog boven het hoofd? Want wat als de indicatie huishoudelijke hulp opnieuw bekeken/verlengt moet worden? Dan starten we weer de procedure en worden we weer met een bezoek vereerd. Controleren ze misschien tegelijkertijd op schoonheid ook. Of word de aanvraag afgewezen en moet ik het zelf gaan doen?
Ik zie mezelf al de ramen zemen. Zzzz? rolstoel omhoog. Zzz? rolstoel (samen met mij en de raamtrekker) weer naar beneden. Rolstoel een meter opzij. Zzz? daar gaan we weer.
?Je hebt de ramen nu toch ook zelf gezeemd??
Zo hebben we het nog niet eens gehad over de elektrische rolstoel die is aangevraagd. Die aanvraag werd wel gelijk goedgekeurd.
Maar de gemeente wil het wel in hand en vooral voordelig houden. Dus bij de eerste passing was de dame van de WMO ook aanwezig. ?Want? zei ze, ?voor het zelfde geld vraagt of bestelt u een Rolls Royce en dat gaan wij niet betalen.? Net alsof ik dacht er een slaatje uit te slaan!? Nee hoor, dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Ik ben nu diverse passingen verder, samen met ergotherapeut en de leverancier. Na maanden is het dan zover dat mijn ?Rolls Royce? geleverd wordt.
Zo zijn we weer vele bezoeken verder en dat had volgens mij veel effici?nter gekund, door hier
in ??n keer naar te kijken. Dat is vast ook veel goedkoper, ze willen toch bezuinigen bij de gemeente?
Zo heeft chronisch ziek zijn nogal wat voeten in de aarde. Maar ja, we werken toch niet? dus we hebben tijd zat voor al dit soort regelzaken. Toch?
Dit artikel?is geschreven door Wilma Anker.
