In Nederland en in de Nederlandse kerken is er gelukkig steeds meer aandacht voor mensen met een beperking. Zo is er tegenwoordig meer informatie beschikbaar dan tien jaar geleden.
Dit artikel gaat met name in op de problematiek van mensen met autisme en gedragsproblemen. Helaas hebben zij en de kerk vaak een moeizame relatie.
Ieder mens is uniek, zo ook ieder mens met autisme. De een ervaart minder problemen dan de ander. Zij die op school en in de maatschappij redelijk kunnen meekomen, ervaren naar mijn inschatting minder last met de aansluiting op de kerk, dan mensen met autisme die ook moeite hebben op school en in de maatschappij.
Voor de kerken is het lastig maatwerk te leveren. Soms kunnen zij wel kleine aanpassingen realiseren. Als iemand aangeeft graag een vaste, gereserveerde zitplaats te hebben, zal dit over het algemeen geen probleem geven. Maar het wordt ingewikkelder als het gemeentelid met autisme aangeeft dat kerkbezoek moeilijk voor hem of haar is.
Jaren geleden publiceerde ”Op weg met de ander” een artikel in dit blad over autisme in de kerk. Dat ging over een meisje dat een kerk van Lego had gebouwd. Het meisje had voor iedere kerkganger met autisme een eigen kamertje gebouwd. Daar kon ieder afzonderlijk via een scherm de dienst bijwonen. De ideale kerk, dacht zij: niet samen maar individueel.
Nog een voorbeeld. Onlangs hoorde ik een moeder over haar zoon met autisme van 20 jaar. Hij had het niet naar zijn zin in de gemeente waar hij was opgegroeid. Na een aantal negatieve ervaringen was hij met geen stok meer naar de kerk te krijgen. Geloven doet hij nog wel, maar dan graag op zijn eigen manier. Hij kreeg toestemming om rond zijn achttiende verjaardag een andere kerk te kiezen.
Lees verder in het contactblad van oktober 2018.
Nog geen lid? Meld je nu aan!
