Gratis ondertiteling
Elke morgen vaste prik: de nieuwsuitzendingen. Omdat Karel* vervroegd met pensioen is, heeft hij daar alle tijd voor. Hij zet geen wekker en wordt meestal op dezelfde tijd wakker.
De limiet van 8.00 uur is leidend: tijd om uit bed te gaan. Dan ruimt hij steevast eerst de vaatwasser uit en combineert hij het ontbijt met het kijken van het nieuws. Hij bezoekt hiervoor verschillende zenders en meermalen komt hetzelfde nieuws aan de orde. Het weer kan weleens een graadje schelen, maar de rest is vrijwel identiek. Daarna volgen de beursberichten en met name de koers van olie is erg belangrijk, want die bepaalt de brandstofprijs.
Tijdens het verspringen van de ene naar de andere zender worden we overspoeld door reclames. De afspraak is gemaakt dat we dan het geluid uitzetten om al die prikkels niet binnen te laten komen. Karel houdt zich daar lang niet altijd aan en ik hoor al die geluiden vanuit de keuken. Ook hoor ik het commentaar dat Karel daarop geeft.
Voor mij is één nieuwsuitzending genoeg. In combinatie met het globaal lezen van de krant krijg ik genoeg informatie binnen om op de hoogte te zijn van wat er zich zoal in de wereld afspeelt.
Bij die ene nieuwsuitzending wil ik niet gestoord worden. Dat is echter een te grote opgave voor Karel. Bij bijna elk item heeft hij een mening en steekt die niet onder stoelen of banken. Het ene vindt hij belachelijk, het andere is uit z’n verband gehaald, terwijl een derde boosheid bij hem oproept.
Op die manier kan en wil ik het nieuws niet volgen. Meestal weet ik allang wat Karel van de zaken vindt. Tijdens het lezen van de krant onthoudt hij zich ook niet van commentaar. “Snap je dat nou dat die man dat doet, dat is toch te gek voor woorden”, klinkt het dan. Het lukt me vaak het positief te houden en geef hem gelijk. Maar soms ben ik het zat. “Waar gaat dit over Karel?”, roep ik dan. Heel verbaasd kijkt hij me dan aan. “Heb je het niet gelezen dat…”
In huize Karel en Marloes* geldt tegenwoordig een nieuwe regel als ze samen een nieuwsuitzending bekijken. Bij het eerste bericht dat Karel van zijn commentaar wil voorzien, legt Marloes haar arm op die van hem en vraagt hem: “Mag de ondertiteling uit?” Het verzekert haar niet van een ongestoord kijken en soms moet zij die vraag een aantal keren herhalen. Maar het helpt! En op die manier start de dag zo ontspannen mogelijk. Ondertiteling is fijn, maar bij een Nederlandse uitzending is dat beslist niet nodig.
Ik ben Marloes, 59 jaar en getrouwd met Karel*. Samen hebben we vijf volwassen kinderen die de deur uit zijn. Ruim tien jaar geleden kreeg Karel de diagnose autisme.
*Karel en Marloes heten in werkelijkheid anders
Reageer: