“En heb je mamma’s nieuwe Ferrari al gezien?” Mijn jongens tonen trots aan iedereen die binnenkomt mijn laatste grote uitgave. Ik voelde me bij de aanschaf ervan bijna schuldig, maar eerlijk gezegd denk ik nu ook weleens: “Ik had dit al jaren eerder moeten doen, want het is toch echt een aanwinst!” Toen onze Benjamin 1,5 was, lukte het met ‘gewoon’ eten niet meer om hem op gewicht te houden, laat staan te laten groeien. Een sondeslangetje in zijn neus bood uitkomst. Al snel werd dit slangetje in het zicht vervangen door een gaatje in zijn buik, de peg-sonde. Via een pomp werd de sondevoeding direct in zijn maag gebracht. Het was kunstmatige voeding. Dat merkten we al snel aan zijn ontlasting. Die kwam niet zo gemakkelijk meer en moest met poeders soepel worden gemaakt. Als moeder moest ik al deze ingrepen verwerken. Ze voelden voor mij in het begin als falen dat het me niet lukte onze jongste voldoende voeding via zijn mond te geven. Daarnaast vond ik het ook erg dat ik mijn liefdestaal niet meer kon uiten aan hem. Eten bereiden met verse ingrediënten doe ik namelijk graag.
“Zou dat kunnen”, zo dacht ik na een poosje, “om eens sinaasappelsap in de peg-sonde te spuiten?” Na het goed te hebben gezeefd, was het voor mijn gevoel alsof ik een veldslag had gewonnen. Ja, dit kon! Zo begon mijn zoektocht naar wat ze in het Engels ”blended diet” noemen.
De eerstvolgende keer dat we hierna een bezoek brachten aan de diëtiste, herinner ik me als een kruisverhoor. Alles wat ik aan gemalen voedsel gaf, waarvan ik dacht – op basis van ‘boerenverstand’ en moedergevoel – dat dit goed voor Benjamin moest zijn, werd nauwkeurig onder de loep genomen. Dit had ze namelijk nog niet eerder gehoord. Gelukkig voor mijn zelfvertrouwen, had ik me aardig aan de richtlijnen gehouden. Dit werd me na grondig rekenwerk van de diëtiste enkele weken later meegedeeld. Inmiddels zijn we verschillende jaren verder en blijken steeds meer ouders zich bewust te worden dat verse voeding belangrijk is, óók voor een kind dat via een slangetje moet eten. Om maar één ding te noemen: sinds ikzelf ‘verse sondevoeding’ maak, zijn de poeders voor de ontlasting niet meer gebruikt.
Het bereiden ervan vraagt wel discipline en komt elke dag terug, maar ik doe het met liefde en kan voor mijn gevoel m’n ei er weer in kwijt. Jarenlang heb ik zo de voeding met mijn vertrouwde Bamix-staafmixer fijn gemaakt en het daarna zorgvuldig gezeefd om stukjes in de sondeslang te voorkomen.
Toen de mixer moest worden vervangen, werden – op aandringen van onze zoons – toch weer eens de voordelen van een blender op een rijtje gezet. “Tja, als ik er dan één kocht, dan moest het wel een goeie zijn. En zo heeft begin dit jaar deze ”Ferrari onder de blenders” een prominente plek op het aanrecht veroverd. En, eerlijk is eerlijk, het apparaat wordt niet alleen gebruikt voor het blended diet. Ook smoothies en milkshakes vinden bij ons thuis gretig aftrek!
Hendrika*, moeder van vier zonen, wil door middel van haar blogs de lezer regelmatig een inkijkje geven in haar gezinsleven. Die is anders dan doorsnee, omdat de jongste, Benjamin (2006), een spierziekte heeft en volledig rolstoelafhankelijk is. “Veel in ons huis staat hierdoor op wielen, maar niet altijd loopt alles op rolletjes”, aldus Hendrika.
* Hendrika en Benjamin heten in werkelijkheid anders.
Reageer: